PAUL DE RIDDER OP DE VRT TELEVISIE

In de nacht van 10 op 11 april 1934 verdwenen uit de Joos Vijdkapel van de Gentse Sint-Baafskathedraal twee panelen van het wereldberoemde altaarstuk van het “Lam Gods”.

Dit retabel van de gebroeders Van Eyck behoort tot de topstukken van de Europese kunst.

Het gaat hier om uniek werelderfgoed.  

De op 25 november 1934 overleden Wetterse wisselagent Arsene Goedertier werd vrij snel aangewezen als de schuldige van de “diefte”.

Eén van deze panelen (Sint-Jan de Doper) werd na onderhandelingen met de zgn. “afperser”

op 29 mei 1934 teruggegeven.

Maar het tweede paneel “De Rechtvaardige Rechters” blijft tot vandaag spoorloos.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de Duitse “Oberleutnant” Koehn ijverig op zoek naar dit kunstwerk.

Hij voerde als eerste een grondig onderzoek.  

 

Op vrijdag 28 maart 2014, m.a.w. een paar dagen vóór de 80ste verjaardag van de “diefstal”, bracht de VRT een primeur.

 

 

 

REFERENTIES: 

Volledige VRT - Journaal  28 maart 2014

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719 

 

Doorbraak bij grootste kunstroof uit de geschiedenis ?

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719

 

Familie is doodsbang om in opspraak te komen

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuwsinbeeld/1.1923851 

 

De Rechtvaardige Rechters al bijna 80 jaar spoorloos

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719 

 

Hoe betrouwbaar is de getuige ?

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719 

 

Integraliteit van de Rechtvaardige Rechters herstellen

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719

 

In het journaal maakte onderzoeksjournalist Siel Van der Donckt bekend dat de voormalige grondwetspecialist Robert Senelle (+ 13 febr. 2013) jarenlang (1968-2013) tevergeefs bij een familie had gepleit voor de teruggave van de “Rechtvaardige Rechters”.

Vanaf 2002 werd Professor Senelle in zijn bemiddelingspogingen bijgestaan door Paul De Ridder.

R. Senelle stelde bijzonder veel vertrouwen in deze Doctor in de Middeleeuwse Geschiedenis en Afdelingshoofd bij de Koninklijke Bibliotheek van België.

Koning Boudewijn had grondwetspecialist Senelle naar De Ridder verwezen.

Die historicus stond immers (ook aan het Hof) bekend als de drijvende kracht achter de restau- ratie (1983-1999) van de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele te Brussel die deze koning steeds omschreef als "ma cathédrale" .

De Ridder had ook grote delen van het archief (12de - 20ste eeuw) van de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele gered van de ondergang.

Bovendien werden door zijn toedoen unieke 18de eeuwse muziekpartituren van de Brusselse "sanghmeesters" overgebracht naar de “Muziekafdeling” van de Koninklijke Bibliotheek.  

Voor zijn jarenlange inzet voor het Brussels cultuurhistorisch patrimonium werd aan De Ridder in 1997 de "ANV-Visserneerlandiaprijs voor Persoonlijke Verdiensten" toegekend.

 

REFERENTIE: 

http://www.paulderidderbrusselfirenze.info/

(met o.m. biografie en bibliografie

 

Senelle zelf was De Ridder echter in het bijzonder dankbaar omdat hij zijn eigen bibliotheek had weten te bewaren. De grondwetspecialist wou immers ten allen prijzen vermijden dat zijn verzameling na zijn dood verspreid zou raken.

De Brusselse historicus had Senelle een ideale oplossing aangereikt. De Ridder had immers de Hoofdconservator van de Koninklijke Bibliotheek ervan overuigd de rijke privé-verzameling boeken van Prof. Robert Senelle als een apart fonds op te nemen in de Koninklijke Bibliotheek op de Kunstberg.

 

REFERENTIE:

P. DE RIDDER, Het “Fonds Professor Robert Senelle” in de Koninklijke Bibliotheek van België.

In: Liber Amicorum Prof. Em. Robert Senelle.

Sint-Pieters-Leeuw, 2009, p. 261-267. 

 

 

 

In het VRT-journaal van vrijdag 28 maart 2014 bracht Siel Van der Donckt verslag uit van haar jarenlang onderzoek naar de “Rechtvaardige Rechters”.

Paul De Ridder had haar reeds in 2010 op de hoogte gebracht van wat Senelle hem had meegedeeld.

In het VRT-journaal van 28 maart 2014 verklaarde Paul De Ridder dat Robert Senelle jarenlang (1968-2013) gesprekken had gevoerd met verschillende leden van “een familie”.

De Ridder noemde echter op geen enkel moment de naam van de bewuste familie.

Hij verklaarde telkens weer dat hij allerminst op uit was "schuldigen" te zoeken.

De Ridder zocht enkel naar een oplossing.

Precies daarom worden - ook in deze uiteenzetting - er geen namen genoemd.

Wanneer anderen dit wel doen dan worden die namen welbewust en systematisch vervangen door de letters  X, Y en Z.  

 

Siel Van der Donckt plaatste in het VRT-journaal van 28 maart 2014 de verklaringen van De Ridder in een ruimere historische context: met name de bankencrisis van de jaren 1930’.

De VRT-onderzoeksjournalist baseerde zich hierbij vooral op de publicaties van Karel Mortier.

Die voormalige hoofdcommissaris van de Gentse politie heeft inderdaad sinds de jaren 1950’ diepgaand onderzoekswerk verricht inzake de “Rechtvaardige Rechters”.

Karel Mortier noemt in zijn diverse publicaties wél expliciet de namen van  X en Y.

 

Ook Marc Reynebeau had op 8 september 2012 in “De Standaard” uitdrukkelijk de namen vermeld van twee voormalige ministers.  

Dit gebeurde in een artikel van Reynebeau naar aanleiding van een viering in Gent van “Het Lam Gods”.

Op maandag 10 september 2012 startte immers de grootschalige restauratie van het retabel. Dit ging onder meer gepaard met een “evocatie” en een “museumzoektocht”.

Reynebeau (zelf een Gentenaar) had een aantal vage geruchten opgevangen.

Blijkbaar probeerden een “hoogbejaarde persoon” en “een iets jongere man” het dossier van de “Rechtvaardige Rechters” te deblokkeren.

Daarbij was o.m. contact opgenomen met de bisschop van Gent.

 

In het artikel in “De Standaard” ontbrak echter cruciale informatie, vooral de namen en de kwalificaties van de twee bemiddelaars. 

Inderdaad.

Het is nogal pover wanneer men alleen maar kan verwijzen naar een “hoogbejaarde persoon” en “een iets jongere man”.

Op de koop toe bevatte het relaas van Reynebeau flagrante onjuistheden, meer bepaald inzake wie wat gedaan had en vooral wanneer dit alles was gebeurd.

Kortom: het klassieke verhaal van “de klok en de klepel”.  

In zijn gelegenheidsbijdrage (DS, 8 september 2012) besteedde Marc Reynebeau echter opvallend veel aandacht aan de politieke achtergronden.

Hij vermeldde  uitdrukkelijk de namen van X en Y  en bracht zelfs foto’s van beide toppolitici.

 

 

Pas in het VRT-Journaal van vrijdag 28 maart 2014 bracht Siel Van der Donckt niet alleen concrete, maar ook en vooral correcte informatie over de recente pogingen het dossier van de Rechtvaardige Rechters op te lossen.

 

REFERENTIE : 

Volledige nieuwsuitzending 28 maart 2014

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.32719

 

Tijdens het journaal bracht Siel Van der Donckt daarenboven meerdere  primeurs.

Zij noemde voor het eerst de namen van de twee mensen die reeds jarenlang in alle stilte en discretie poogden dit dossier op te lossen.

Het ging om twee Brusselaars:

1)   de grondwetspecialist Prof. Em. Robert Senelle en

2)   Paul De Ridder, Doctor in de Middeleeuwse Geschiedenis en Afdelingshoofd bij de Koninklijke Bibliotheek van België.

 

Bovendien bracht VRT journalist Siel Van der Donckt op 28 maart 2014 nog een tweede primeur.

Zij liet Monseigneur De Kesel aan het woord. Het gaat hier om een zeer interessant getuigenis.

Inderdaad: De Kesel was ten tijde van de zgn. “diefstal” (1934) van de “Rechtvaardige Rechters” als geestelijke verbonden aan de Sint-Baafskathedraal.

Hij had alles van nabij meegemaakt en was zeer goed op de hoogte.

Het VRT-journaal toonde voor het eerst fragmenten van een interview met Mgr. De Kesel dat reeds in 2000 gemaakt werd door VRT-regisseur Jean Pierre Coppens.

Dit had overigens heel wat moeite gekost omdat niet iedereen er gelukkig mee was dat die geestelijke zou spreken. 

Tijdens de VRT nieuwsuitzending van vrijdag 28 maart 2014 kon heel kijkend Vlaanderen echter horen wat deze directe kroongetuige verklaarde.

De Kesel liet er geen twijfel over bestaan dat, reeds onmiddellijk na de verdwijning van de twee panelen op 11 april 1934,  onder de clerici van Sint-Baafs zelf (!) openlijk gezegd werd dat X en Y iets te maken hadden met de “diefstal” van de Rechtvaardige Rechters.

 

De VRT-nieuwsuitzending van 28 maart 2014 bevatte ten slotte nog een derde primeur.

De Gentse bisschop, Mgr. Luc Van Looy, deed een uitdrukkelijke oproep om de “integraliteit” van het (geschonden) kunstwerk te herstellen.

 

REFERENTIE :

Integraliteit van de Rechtvaardige Rechters herstellen.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal

/2.32719 

 

De bisschop vroeg dat al wie een bijdrage kon leveren tot de terugkeer van de “Rechtvaardige Rechters” thans zijn verantwoordelijkheid zou opnemen. 

 

 

 

 

 

TERZAKE

 

Niet alleen het VRT-journaal  van vrijdag 28 maart 2014 heeft aandacht besteed aan het verdwenen paneel.

Dit dossier werd ook verder uitgediept in “Terzake” van vrijdag 28 maart 2014.

 

REFERENTIE :                              

Waarom werden de Rechtvaardige Rechters gestolen ?

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927355 

 

De Ridder: ik wil geen zondenbokken zoeken

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927368 

 

Van Looy: Het paneel heeft een liturgische functie

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927359  

 

 

 

 

 

DE ZEVENDE DAG

 

Ook in “De Zevende Dag” van zondag 30 maart 2014 kwamen de Rechtvaardige Rechters aan bod.

 

REFERENTIE :

Komt paneel Rechtvaardige Rechters boven water ?

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927371

 

In elk van die uitzendingen gaf Paul De Ridder nadere toelichting.

Hij noemde echter -  ook hier ! - nooit namen.

 

 

 

 

 

REYERS LAAT

 

Op maandag 31 maart 2014 bracht “Reyers Laat” een “debat” tussen voormalig Knack-journalist, Rik Van Cauwelaert en Till Holger Borchert.

Borchert is niet alleen doctor in de Kunstgeschiedenis en  conservator van het Groeningemuseum te Brugge maar ook direct betrokken bij de huidige restauratie van het Lam Gods.

Kathleen Cools modereerde dit gesprek.          

 

REFERENTIE :

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.1926848

 

In dit debat viel Rik Van Cauwelaert constant uit naar Paul De Ridder.

Die historicus was echter niet aanwezig en kon dan ook niet repliceren.

 

Hierna zullen de beweringen van Rik Van Cauwelaert aan een kritisch onderzoek onderworpen worden.  

 

ZIE APART ONDERDEEL     "REYERS LAAT" 

 

Om de lezer in staat te stellen zich een verantwoord oordeel te vormen, bezorgen wij hem de transcriptie van alle relevante passages uit deze aflevering van “Reyers Laat”.

De heftigheid van de uitvallen van Van Cauwelaert tegen De Ridder (die op geen enkel moment namen had genoemd !) maakte op nogal wat mensen een slechte indruk.

Van Cauwelaert bereikte met zijn uitvallen … net het tegendeel wat hij beoogd had.

Sommige getuigen die al jarenlang gezwegen hadden, waren blijkbaar zo geschokt dat zij contact opnamen met de VRT.

Zij hebben een aantal verklaringen afgelegd die een nieuw licht werpen op deze zaak.

 

 

VRT JOURNAAL 24 JUNI 2015

 

In het VRT-Journaal van woensdag 24 juni 2015 bracht Siel Van der Donckt  het getuigenis van Jan Bosselaers, voormalig topman van de Kredietbank.

  

REFERENTIE:

Getuige vertelt over mislukte teruggave van de Rechtvaardige Rechters. 

http://m.deredactie.be/?eid=1.1936759#!/snippet/558ae5f50cf27fbd94e3815e/533bbd8c0cf2405f45840471

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/cultuurenmedia/1.2382397

 

Van Der Donckt: Dit dossier wordt best opgelost door onderhandelingen. 

http://m.deredactie.be/?eid=1.1936759#!/snippet/558ae5f50cf27fbd94e3815e/533bbd8c0cf2405f45840471

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.39682

 

De Rechtvaardige Rechters een overzicht van 1432 tot vandaag.

http://m.deredactie.be/?eid=1.1936759#!/snippet/558ae5f50cf27fbd94e3815e/533bbd8c0cf2405f45840471

 

 

Jan Bosselaers was jarenlang lid van het Directiecomité van de Kredietbank.

Hij verklaarde voor de camera van de VRT dat op het einde van de jaren 1980’ aan de Kredietbank gevraagd werd om 20 miljoen BF op tafel te leggen in ruil voor de teruggave van de “Rechtvaardige Rechters”.

De toenmalige CEO van de Kredietbank, de Antwerpse CVP-politicus Jan Huyghebaert, bevestigde in dezelfde VRT-uitzending de grote lijnen van de verklaringen van zijn collega Jan Bosselaers.

De Kredietbank onderhandelde evenwel nooit rechtstreeks met de bezitters van het paneel.

Alles verliep via een advocaat omdat de betrokkenen onbekend wensten te blijven.

De Kredietbank onderzocht dit aanbod zeer grondig.

Er werden zelfs experten aangeduid dit het paneel konden onderzoeken.  

De Kredietbank besliste uiteindelijk het geld te betalen.

Maar de familie trok zich in laatste instantie terug ... uit vrees dat heel de zaak zou uitlekken in de pers.

Dit door de VRT uitgezonden getuigenis van bankdirecteur Bosselaers is uitzonderlijk belangrijk.

 

De verklaring van Directeur Bosselaers bevestigt inderdaad ten volle wat Robert Senelle had toevertrouwd aan Paul De Ridder en aan een uiterst beperkt aantal andere vertrouwelingen.  

 

Uit de door Jan Bosselaers en Jan Huyghebaert onthulde poging tot restitutie blijkt dat het paneel wel degelijk nog steeds bestaat.

Dit kan men trouwens ook afleiden uit het feit dat er in de jaren 1960, 1970 en 1980 en later over onderhandeld werd ( cfr. "De Rechtvaardige Rechters een overzicht van 1432 tot vandaag op de VRT web site) 

Dit is wel vervelend voor de zogenaamde "non believers".

Die wuiven het dossier van De Rechtvaardige Rechters - zonder verder onderzoek - weg als een "indianenverhaal".

Robert Senelle verklaarde meermaals aan Paul De Ridder dat sommigen - "om dit potje gedekt te houden" - welbewust het gerucht verspreidden : "de Rechtvaardige Rechters bestaan niet meer". 

Wanneer voldoende mensen dit dogma kritiekloos aanvaarden, is het "probleem" immers van de baan.

Er moet immers niet meer gezocht worden...

Het paneel bestaat niet meer ! 

Professor Senelle was overigens niet mals voor die "non believers".

Die grondwetspecialist beschouwde hen als de spreekwoordelijke "nuttige idioten"...

 

  

 

Niet alleen bankdirecteur Jan Bosselaers heeft gesproken.

Ook Kristiana De Geest besloot (kort vóór haar dood) een jarenlang stilzwijgen te doorbreken.

Zij had destijds meermaals van haar moeder gehoord dat twee priesters uit haar eigen familie in 1934 direct betrokken waren bij het wegnemen van de twee panelen van het Lam Gods.

Het ging om Camille Van Ongeval, kanunnik van Sint-Baafs in Gent en Gustave Van Ongeval, pastoor deken van Wetteren, de parochie van... Arsène Goedertier. 

Kristiana De Geest koesterde overigens grote waardering voor die twee geestelijken.

De Van Ongeval’s hadden de twee panelen van Van Eyck weggenomen om het bisdom te dwingen een aantal katholieke spaarders te vergoeden.

Die hadden - op vraag o.m. van priesters - hun spaargeld toevertrouwd aan een katholieke bank.

De bank was echter ten gevolge van onvoorzichtige beleggingen en regelrechte speculaties bankroet gegaan.

De twee gebroeders Van Ongeval wilden door het wegnemen van de panelen de arme mensen vergoeden die hun zuurverdiende spaarcenten waren kwijtgeraakt.

Ook dit getuigenis (afgelegd tijdens het VRT Journaal van vrijdag 3 juli 2015) is zeer belangrijk.

Robert Senelle had immers - bij herhaling ! - aan De Ridder gezegd dat Arsène Goedertier in feite slechts “een figuur van vierde- of vijfde rang” was geweest.  

Die Wetterse wisselagent was pas later bij dit dossier betrokken geraakt.

Wel fungeerde hij na zijn plots overlijden in 1934 als de ideale zondenbok.

 

REFERENTIE :

Getuigenis bevestigt denkpiste over diefstal Rechtvaardige Rechters (Van Ongeval)

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/cultuurenmedia/1.2382397

Nieuwe getuigenissen in dossier Rechtvaardige Rechters

http://m.deredactie.be/?eid=1.1936759#!/snippet/558ae5f50cf27fbd94e3815e/533bbd8c0cf2405f45840471

 

De VRT-uitzendingen leverden daarnaast nog andere informatie op.

Die vormen thans het voorwerp van verder onderzoek.           

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

VRIJDAG 28 MAART 2014 JOURNAAL

 

DOORBRAAK BIJ GROOTSTE KUNSTROOF UIT DE GESCHIEDENIS

 

 

Martine Tanghe:

De Rechtvaardige Rechters, het nog altijd spoorloze paneel van het wereldberoemde Lam Gods, een meesterwerk van de Vlaamse Primitieven, daarover gaat het.

Over enkele dagen zal het tachtig jaar geleden zijn dat het schilderij uit de 15de eeuw verdween uit de Sint-Baafs-kathedraal in Gent.

Wij hebben nu een getuigenis waaruit blijkt dat het paneel nog altijd bestaat en dat het bewaard wordt door een ... familie. De erfgenamen durven er niet mee naar buiten te komen uit vrees voor een schandaal.

Dat zegt historicus Paul De Ridder op gezag van de vorig jaar overleden grondwetspecialist Robert Senelle. Die heeft jarenlang discreet bemiddeld voor een teruggave van de Rechtvaardige Rechters, maar zonder resultaat.

 

 

 

Siel Van der Donckt:

In de Vijdkapel van Sint-Baafs geven gidsen uitleg bij een kopie van het Lam Gods. Het echte werk, in de Villakapel, dat deels in restauratie is, kan alleen in stilte worden bewonderd.

Het paneel links onderaan met de Rechtvaardige Rechters is de versie Van der Veken die in de jaren vijftig is gemaakt om het gestolen origineel te vervangen.

Maar dat origineel is niet verloren, zegt historicus Paul De Ridder.

(/// beelden met Robert Senelle en Paul De Ridder in de Koninklijke Bibliotheek, Afdeling Kostbare Werken///).

Professor Senelle vertelde hem zo’n twaalf jaar geleden dat hij bemiddelde over de teruggave.

 

Paul De Ridder:

Omdat ik toen zijn volledige bibliotheek had laten opnemen als fonds in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel.

Hij was mij daar bijzonder dankbaar voor en hij heeft mij toen gezegd:

“Mijn bibliotheek is gered en nu zou ik nog graag een ander dossier redden, een dossier oplossen, vóór dat ik sterf.

En toen heeft hij mij dus het verhaal verteld van de Rechtvaardige Rechters.”

 

 

Siel Van der Donckt:

Maar professor Senelle is gestorven in februari 2013 zonder dat hij was geslaagd in zijn bemiddeling.

 

Paul De Ridder:

Ik heb toen een aantal maanden gewacht. Ik heb ook contact gehad met de familie om te vragen dat die zaak in der minne zou geregeld worden.

Na zes maanden had ik nog geen reactie en toen ben ik op 1 juli 2013 naar de procureur van Gent gestapt en hem meegedeeld wat ik wist.

Volgens Robert Senelle is de teruggave nooit gebeurd omdat de familie doodsbang is dat haar goede naam in opspraak zou gebracht worden.

Ik noem nu geen namen, dat begrijpt u.

Ik heb beloofd dat ik dus geen namen zou noemen omdat ik deze zaak nog altijd hoop in der minne te regelen in het belang van het patrimonium.

  

DE RECHTVAARDIGE RECHTERS AL BIJNA 80 JAAR SPOORLOOS

 

Martine Tanghe:

 

Siel van der Donckt, je bent hier al meer dan twee jaar mee bezig.

Het gerecht in Gent is door jouw getuige ingelicht, door de “where abouts” zullen we maar zeggen, van de Rechtvaardige Rechters en over de rol van Professor Senelle daarin. Maar het dossier was allang afgesloten en de zaak was verjaard. Wat kan er met deze informatie nu nog gebeuren ?

 

Siel Van der Donckt:

Wel ja in 1937 dus een paar jaar na de diefstal al, is de zaak in feite gesloten. Arsène Goedertier was dood en hij was officieel aangeduid als de dader. En dus de zaak werd afgesloten. Maar het schilderij was niet terecht. Dus euh.

Nu is er in Gent wel opnieuw een onderzoeksrechter aangesteld en er zijn twee speurders met de zaak bezig.

 

Martine Tanghe:

Dus men is daar opnieuw volop mee bezig. Maar laten we voor een goed begrip nog even situeren.

Wat is, en wat zijn die Rechtvaardige Rechters en hoe belangrijk is dat schilderij.

 

Siel Van der Donckt:

 

Wel het schilderij is echt een icoon van de schilderkunst van de Westerse schilderkunst; de gebroeders Van Eyck hebben dat…, het is echt een scharnierschilderij en het is in een vernieuwende stijl, met vernieuwende  schildertechnieken en het is echt werelderfgoed.

Tegenwoordig is het ook bekend van de film “The Monuments Man” waar het een rol in speelt omdat het destijds tijdens de Tweede Wereldoorlog is geroofd door de nazi’s en het (///Lam Gods///) is uiteindelijk teruggevonden bij de kunstschatten die voor Hitler waren verzameld in allerlei mijnen en depots in Duitsland. Euh.

Maar daar zat dus het paneel waar het nu over gaat, NIET bij.

Want dat was dus in 36, in 34 gestolen, zes jaar eerder en eu dat was gestolen samen met een paneel op de rugzijde, (de) afbeelding van Sint-Jan de Doper en euh dat is wel teruggekomen maar de Rechtvaardige Rechters zijn tot op heden spoorloos. En daar gaat het over.

 

Martine Tanghe:

We gaan daar eens naar kijken (/// Beeldfragment (nagespeeld) van de ontdekking///)

Het schilderij is gestolen in de nacht van 10 op 11 april 1934 en het blijft sindsdien onvindbaar.

Een afperser die de schuilnaam DUA gebruikt, bezorgt na anderhalve maand het rugpaneel weer, een afbeelding van Johannes de Doper.

Maar de onderhandelingen over losgeld voor de Rechtvaardige Rechters mislukken.

Op 25 november van hetzelfde jaar 1934 doet een Wetterse wisselagent Arsène Goedertier een bekentenis net vóór hij sterft. Hij alleen weet waar de Rechtvaardige Rechters verborgen zijn.

Maar hij sterft vóór hij de plaats kan onthullen. In zijn bureau liggen de dubbels van de DUA brieven en aanwijzingen dat Goedertier inderdaad met de zaak te maken heeft.

Tachtig jaar lang dan proberen kunstliefhebbers en schattenjagers het paneel weer te vinden op basis van de brieven en aantekeningen van Goedertier.

En in de Tweede Wereldoorlog gaat ook de Duitse Bezetter op zoek naar de Rechtvaardige Rechters. Het gerechtelijk onderzoek uit 34 wordt  grondig overgedaan en aangevuld door Oberleutnant, Henry Koehn

(/// Archiefbeelden met Karel Mortier geïnterviewd door Omer Grawet in 1968///)

Karel Mortier :

De grote verdienste van Koehn is dat hij verscheidene belangrijke getuigen die nooit verhoord werden, opgezocht heeft en hun verklaringen genoteerd.

 

 

Siel Van der Donckt:

Karel Mortier, gepensioneerd politiecommissaris van Gent, zet decennialand zelf ook het onderzoek voort.

Hij vindt in Duitsland zelfs de dagboeken van Koehn en met hem is hij ervan overtuigd dat de hoofdverdachte Goedertier niet alleen handelde en ook niet uit was op persoonlijk geldgewin.

 

Karel Mortier (/// in 2014///):

Het ging slecht in die tijden, inderdaad. Maar hij bezat geld.

Men heeft altijd beweerd: het was uit armoede. Komaan ! Ik heb eens nagezien. Hij bezat meer dan 35 eigendommen !

 

Siel Van der Donckt:

De weduwe van Goedertier vertelde tijdens de oorlog aan Koehn dat haar man geen dief was maar wel een eerbare familie wilde helpen die door de bankencrisis in schande dreigde te vallen.

Die eerbare familie, X, ging al in de jaren dertig en veertig over de tongen.

Dat bevestigde  oud-hulpbisschop Monseigneur De Kesel een jaar vóór zijn dood aan onze collega Jean Pierre Coppens.

 

Jean Pierre Coppens:

In een van zijn rapporten noteert Koehn dat de zoon of zonen van X betrokken zouden geweest zijn bij de diefstal ?  

 

Monseigneur De Kesel:

Awel, als opdrachtgever hé.

Dat Goedertier in opdracht van zoon X gewerkt heeft. Dat is al wat ik kan antwoorden. Dat werd verteld. Is dat juist ? Dat kan ik niet nagaan.

(/// Beelden van een bisschopswijding...///)

 

Siel Van der Donckt:

 

X ..., volksvertegenwoordiger en ex-burgemeester ... stond in hoog aanzien. Een van zijn zonen is in 34 bestuurder bij de Bankunie, een bankengroep in zware moeilijkheden.

Goedertier als actief lid van de Katholieke Partij, kent hem.

De verdwijning van de Rechtvaardige Rechters en de afpersing van één miljoen was volgens sommigen opgezet om het Gentse bisdom, onder tafel, te doen meebetalen voor de redding van de bank.

Maar de transactie met losgeld mislukte en het schilderij zou nadien als pand in bewaring zijn genomen door een andere, een ... familie , die vermoedelijk ook geld had voorgeschoten en die banden had met de X.

Alleen enkele erfgenamen zouden nog op de hoogte zijn maar zwijgen uit vrees voor een schandaal.

 

 

 

HOE BETROUWBAAR IS DE GETUIGE ?

 

Martine Tanghe:

Siel zo’n verhaal zoals we nu uitbrengen, staat of valt met de geloofwaardigheid van je bron.

Hoe betrouwbaar is je getuige ?

 

Siel Van der Donckt:

Wel, Paul De Ridder is een historicus. Hij is verbonden aan de Koninklijke Bibliotheek. Hij is ook een van de drijvende krachten achter de restauratie van de Brusselse kathedraal van Sint-Goedele en Michiel.

Hij is ook politicus. Hij is parlementslid in het Brussels parlement voor de N-VA. Maar hij is “fin de carrière”.

En ik heb het dossier toch wel vele maanden lang opgevolgd en geprobeerd alles en van alle kanten te bekijken en ben er wel van overtuigd dat hij enkel en alleen begaan is met de redding van dat werk, dat toch wel ongelofelijke kunstwerk.

En daarom ook naar aanleiding van de 80ste verjaardag van die diefstal, heeft hij ook ingestemd om dit interview te geven als laatste redmiddel bijna, om misschien toch iets beweging in de zaak te krijgen.

 

 

Martine Tanghe:

Heb je contact gehad met de betrokken familie, die ... familie die dus de Rechtvaardige Rechters in haar bezit heeft ?

 

Siel Van der Donckt:

Neen, omdat Paul De Ridder ook nog altijd hoopt dat een anonieme teruggave toch nog mogelijk zou zijn en daarom wil hij de naam van de familie niet publiekelijk noemen en wij respecteren dat.

Wij vinden dat, ook als openbare omroep, dat hoe klein die kans ook is dat de Rechtvaardige Rechters terugkomen dat dat prioritair is op dit moment.

 

 

INTEGRALITEIT VAN DE RECHTVAARDIGE RECHTERS HERSTELLEN

 

Martine Tanghe:

Wat zegt men bij het bisdom Gent over dit verhaal ?

 

Siel Van der Donckt:

Wel, bij het bisdom heb ik een zeer positieve reactie gekregen van bisschop Van Looy, monseigneur Van Looy, officieel wil hij wel over deze specifieke zaak niets zeggen noch voor of tegen, iets zeggen.

Maar hij had wel een afspraak in februari vorig jaar (2013) met professor Senelle maar die is helaas niet kunnen doorgaan omdat Senelle toen net ziek was geworden en kort daarna gestorven is. Enne...

Maar de bisschop doet wel een zeer duidelijke oproep in verband met dit Lam Gods met de Rechtvaardige Rechters.

 

Martine Tanghe:

We gaan daar naar luisteren.

 

 

Luc Van Looy:

Stel dat het paneel bestaat. Stel dat iemand daar zeggenschap over heeft. Het belangrijke is dat men zich bewust wordt, niet noodzakelijk, dit moet terug want we moeten d’er vanaf.

Maar het belangrijkste is: het paneel (///lees altaarstuk///) moet in zijn integraliteit terug komen want het geheel van het paneel (///lees altaarstuk///) heeft een boodschap.

En die boodschap is de uniteit, de eenheid van de hele schepping, de mensen, de schepping, de stad en zo verder rond dat Lam Gods. D’er mag geen schakel ontbreken !

 

Siel Van der Donckt:

En zou u eventueel bereid zijn tot liever restitutie en geen vragen over het verleden ?

 

Luc Van Looy:

Voor mij restitutie. Dat wil zeggen de integraliteit van het paneel (///lees altaarstuk///) herstellen, dat zou ik graag hebben.

Wanneer nu iemand zegt: Inderdaad ik kan daarbij behulpzaam zijn. Ja ik denk dan dat die mens dan zijn verantwoordelijkheid moet nemen.

 

Martine Tanghe:

De bisschop richt zich in zekere zin tot de familie die dat schilderij, waar al 80 jaar naar gezocht wordt, bewaart.

Wat denk jij dat er nu zal gebeuren ?

 

 Siel Van der Donckt:

 

Da’s afwachten. Dat weten we niet. Het is al heel lang zoek en het is al heel lang dat iemand als Senelle, die toch niet de eerste de beste was, heeft bemiddeld, zonder resultaat.

Maar laat ons hopen dat het misschien toch ooit weer op zijn plaats hangt. Het zou mooi zijn. Niet zozeer die 80ste verjaardag. Maar het is binnenkort Pasen, de verrijzenis van het Lam, het zou mooi zijn.

 

Martine Tanghe:

Een diep christelijke familie zou daar misschien gevoelig moeten voor zijn.

Dank je wel , Siel Van der Donckt !

 

 

 

 

CONCLUSIE

 

Iedereen kan vaststellen dat Paul De Ridder in deze uitzending evenmin als de bisschop trouwens, nooit namen noemt.

 

Zowel de historicus als de bisschop doen gewoon een oproep om de zaak in der minne te regelen. Niemand wordt beschuldigd.

Het is dan ook een volslagen raadsel waar journalist Marc Reynebeau ergens iets anders gehoord heeft.

Reynebeau verklaart in "De Zevende Dag" letterlijk:

"maar wat mij zorgen baart is dat Mijnheer De Ridder en de VRT een heel duidelijke beschuldiging hebben gemaakt; die familie heeft het stuk. Geef het nu terug !"

De Ridder heeft dit nooit gezegd ! 

 

 

 

 

 

 

VRIJDAG 28 MAART 2014 TERZAKE

 

 
 

Transcriptie van de VRT-uitzending "Terzake" van 28 maart 2014

 

REFERENTIE :

http: //cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunstvideozone /1.1927355 

 

 

Annelies Beck:

Stel U voor het zou wereldnieuws zijn als het verdwenen paneel van het Lam Gods van de broers van Eyck dan toch nog zou opduiken.

U weet het, het werd gestolen in 1934 en is sindsdien spoorloos. Een zaak die al jaren verzinsels

en speculaties allerhande voedt. Maar nu, nu is er sprake van ernstig spoor.

 

Thomas De Graeve en Siel Van der Donckt

(///Beelden (nagespeeld) van de diefstal en de dood Arsene Goedertier///)

….

Maar de oplossing van het mysterie moet misschien niet gezocht worden bij wie het paneel heeft gestolen maar waarom.

 

Een hypothese:

Vijf jaar eerder: 1929. De beurs van Wall Street crasht ! (/// Archiefbeelden///)

Ook België komt in een diepe economische crisis terecht.

(Andere stem):

In maart 1934 springt de socialistische “Bank van de Arbeid”. Op het einde van het jaar “De Boerenbond”.

Ook de katholieke banken zitten in de problemen.

Ze hebben dringend geld nodig om te overleven.

Eén van die katholieke bankiers, de zoon van Minister X.

Een man die volgens het bisdom van Gent banden zou hebben met een oude bekende: Arsène Goedertier.

 

Mgr. De Kesel:

Hij had de opdracht gekregen van iemand uit Antwerpen. En men beweerde dus dat dat dus

X was, de zoon van X die indertijd met het stichten van een nieuwe bank moeilijkheden had…

(///Onduidelijke opname///)

Omdat toen vele banken financiële problemen hadden.

 

Commentaar :

Was het een diefstal in opdracht?

Misschien moest het losgeld voor de Rechtvaardige Rechters dienen om de banken aan

middelen te helpen. Maar er zou nooit losgeld zijn betaald en het schilderij blijft spoorloos .

Wat is er dan mee gebeurd ?

 

(/// Beeld van Robert Senelle in zijn bureau thuis///)

 

We springen naar 1968 !

Deze Robert Senelle, professor en grondwetspecialist krijgt een geheim te horen van de

“pater familias” van een ... familie.

Die familie zou in de jaren dertig geld gegeven hebben om de katholieke banken te redden.

In ruil daarvoor kregen zij een waardevol voorwerp als onderpand: de Rechtvaardige Rechters.

Het is een vergiftigd geschenk waar ze van af willen maar zonder dat de familie gezichtsverlies

lijdt.

Senelle probeert jarenlang te bemiddelen om het schilderij terug te  krijgen waar het hoort:

in de Sint-Baafskathedraal maar tevergeefs !

Robert Senelle overlijdt in 2013.

Vóór zijn dood vertelt hij (/// in 2002///) wat hij weet over het paneel aan Brussels parlements-

lid en historicus Paul De Ridder, hier rechts in beeld (/// Archiefbeelden van De Ridder samen

met Senelle///).

Die brengt het verhaal nu naar buiten.

En de Rechtvaardige Rechters die zouden op dit moment nog steeds in het bezit zijn van die ... familie.                    

 

 

 

IK WIL GEEN ZONDENBOKKEN ZOEKEN

 

Annelies Beck:

Paul De Ridder. Welkom !

 

Paul De Ridder:

Goeden avond.

 

Annelies Beck:

U bent - het is net gezegd - historicus, ook Brussels parlementslid voor N-VA

U brengt dit nu naar buiten. Waarom nu ?

 

Paul De Ridder:

Wel omdat wij reeds jarenlang ervoor geijverd hebben, samen met Professor Senelle, dat

het paneel zou terugkomen en dat wij op een dood punt zitten voor het moment en dat

binnenkort de 80ste verjaardag wordt herdacht van het verdwijnen van het paneel.

 

Annelies Beck:

Een dood punt omdat de familie niet over de brug komt, de familie die het paneel in bezit had.

  

Paul De Ridder:

Wel dat is een gerechtelijk onderzoek.

Ik kan daar uiteraard niet meer over vertellen.

Maar het enige wat ik vraag dat is gewoonweg dat patrimonium zou terugkeren (1).

Wij moeten - en dat is misschien vreemd voor een historicus - niet naar het verleden kijken.

Ik kijk gewoon naar de toekomst.

Destijds bij de restauratie van de kathedraal in Brussel hebben wij net hetzelfde gedaan,

niet gediscuteerd wie is schuldig, dit en dat…

We kijken naar de toekomst, wij restaureren dat gebouw.

Wij willen dat dat paneel terugkomt, dat is het enige dat ons interesseert.

Geen zondenbokken zoeken ! Niemand aan de schandpaal nagelen! Dat help ons allemaal niet!

 

Annelies Beck:

Maar blijkbaar wilde de familie er op een bepaald moment zelf wel van af. Want zij hebben toen

al stappen ondernomen. 

 

Paul De Ridder:

Indertijd is daar, zijn er inderdaad stappen voor ondernomen en men heeft ook Professor

Senelle gecontacteerd.

Hij heeft me daarvan ook op de hoogte gebracht.

Waarom heeft hij dat gedaan ?

Omdat hij bijzonder veel vertrouwen in mij had omdat ik zijn bibliotheek had gered en ondergebracht in de Koninklijke Bibliotheek.

En toen heeft hij mij dat verhaal verteld, niet alles in ene keer maar geleidelijk in fasen en

dus telkens weer gezegd dat hij dat in orde wou brengen.

Hij was er rotsvast van overtuigd dat hij daarin zou slagen tot het laatste moment, tot vlak

vóór zijn dood dacht hij dat nog altijd in orde te brengen.

 

Annelies Beck:

Maar als de familie hem daarom benaderd heeft waarover dan onderhandeld is, waarom is dat

dan nog niet gebeurd ?

 

Paul De Ridder:

Wel ik heb die vraag meerdere malen aan Professor Senelle gesteld en hij heeft mij telkens

gezegd: “Ze zijn zo bang voor hun goede naam !”

 

Annelies Beck:

Hebt u het ooit gezien ?

 

Paul De Ridder:

Neen, neen.

Ook Senelle heeft het nooit gezien.

Maar een lid van de familie heeft het wel gezien en die heeft dat dus ook uitdrukkelijk

verklaard dat het in een zeer goede staat is.

Wat erop wijst - da’s een veronderstelling van mij - dat dat paneel waarschijnlijk gerestau-

reerd is.

Want anders kan dat niet in uitstekende staat zijn, wetende dat het in 34 verdwenen is,

dat het toch heel wat wederwaardigheden heeft meegemaakt en dat de rest van het

altaarstuk in de jaren 50’ - 60' is gerestaureerd in het “Kunstpatrimonium”.

 

Annelies Beck:

Maar als het gerestaureerd is, moet iemand toch weten waar het is, meer dan degene die

het heeft.

 

Paul De Ridder:

Ja, maar dat is dus…

 

Annelies Beck:

En we weten niet wie het gerestaureerd heeft ?

 

Paul De Ridder :

Neen.

 

Annelies Beck:

O.k. Ik zei het al. De familie zou al een poging ondernomen hebben om het zelfs (/// onduide-

lijke opname///) aan te bieden, heb ik begrepen, bij een voormalige bisschop die, naar verluidt

het zou geweigerd hebben. We hebben het over de bisschop Van Peteghem.

 

Paul De Ridder:

Dat is de naam (/// d.w.z. Van Peteghem///) die in dat verband genoemd wordt.

Wat natuurlijk doodjammer is !

Men had op dat moment dat stuk onmiddellijk in ontvangst moeten nemen en het terugplaat-

sen in het altaarstuk waar het op zijn plaats is… hé. 

 

Annelies Beck:

En waarom heeft hij dat geweigerd ?

 

Paul De Ridder:

Dat is iets waarop ik uiteraard geen antwoord op kan geven.

 

Annelies Beck:

Ja lijkt me toch te bizar voor woorden toch ?

 

Paul De Ridder:

Ja maar ja, er zijn zo soms rare kronkels in de redeneringen van mensen die “geen

problemen” willen en liever gewoon doen dat ze van niets weten hé …

 

Annelies Beck:

Eénmaal afgewezen door de bisschop toen, bent U nu niet bij de pakken blijven zitten.

 

Paul De Ridder:

Neen !

 

Annelies Beck:

U bent naar bisschop van Looy van Gent gestapt.

 

Paul De Ridder:

Ja.

 

Annelies Beck:

We gaan even kijken wat hij d’er zelf over te zeggen heeft.

 

  

 

VAN LOOY: HET PANEEL HEEFT EEN LITURGISCHE FUNCTIE

 

Luc Van Looy, bisschop van Gent:

Dit paneel, dat eigenlijk fundamenteel een liturgische functie heeft.

Het concentreren van de mensheid op dat Lam, op die Christus, is eigenlijk een liturgische

functie.

En we zouden liever hebben dat die liturgische functie in zijn totaliteit terugkomt.

Zeker en vast !

Neem dat iemand het heeft of weet waar het is, wat mijn discours zou zijn, de totaliteit, de integraliteit van het paneel (///lees: altaarstuk///) vraagt dat ge meewerkt aan het

restaureren van het geheel dus.

Als ik het zou hebben en ik zou zeggen: ik geef het niet terug, dan neem ik iets op mijn

geweten dat zegt: ik ben niet akkoord dat dat paneel (///lees: altaarstuk///), het gehele Lam

Gods in zijn integraliteit zou terug hersteld worden.

 

Annelies Beck:

Dit is duidelijk een oproep om het opnieuw aan te bieden, als ik het hoor, maar ook: hij

aanvaardt de thesis die U nu naar voor schuift. (2) 

 

Paul De Ridder:

Alles wijst erop dat dat inderdaad juist is.

Professor Senelle heb ik altijd gekend als een zeer ernstig man, een man met gezond

verstand een echte intellectueel, ook heel open.

Ik kan mij dus niet voorstellen dat zo iemand een dergelijk “indianenverhaal” zou gaan

lanceren.

Maar hij zat dus met het  probleem dat de familie blokkeerde, ook al omdat er een poging was

geweest destijds om het terug te geven.

En zij waren dus niet zeker dat de bisschop het zou in ontvangst nemen.

En daarom heb ik dus zelf de stap gezet van in 2009 naar de bisschop van Gent te gaan

zodanig dat ik aan de familie kon verzekeren, via Professor Senelle, want het was hij die

rechtstreeks met de familie contact (had), kon verzekeren dat een oplossing mogelijk was,

anoniem, hé..

Maar dan zijn nog jaren voorbij gegaan. (/// nl. 2009-2013///) 

Uiteindelijk heb ik dan aan Professor Senelle gezegd: 

Ja professor, kijk als er geen oplossing komt, gaat U kunnen blijven zwijgen ?

Want U bent op de hoogte van die feiten.

En professor Senelle die een jurist was, ik ben historicus, hij is jurist, wist dat dus veel beter

dan ik.

In ik heb hem toen voorgesteld: Zou het niet goed zijn dat U zelf een gesprek hebt met de

bisschop, dat de bisschop het eens rechtstreeks van u hoort.

Hij had dat altijd van mij gehoord.

Senelle was daartoe bereid.

Er waren afspraken gemaakt. Die zijn toen niet doorgegaan omdat dat in de winter was van

2012 en jammer genoeg kort nadien is Senelle ziek geworden en is dus gestorven in begin

2013.

Maar tot de laatste moment, vlak vóór die man in coma gegaan is, was die man bijzonder

helder van geest.

De VRT heeft daar nog opnamen van, gemaakt met een interview over de monarchie.

En daar ziet U die man, drie weken geloof ik, vóór hij gestorven is, bijzonder lucide, 'to the

point'. Die man wist verdomd goed waarover het ging.

Iedereen die professor Senelle gekend heeft, weet dat het iemand was die zeer goed wist wat..

 

Annelies Beck:

Het was door een speling van het lot, zijn voortijdig overlijden, helaas dat ..

 

Paul De Ridder:

Ja

Vandaar dat op dat moment, door de feiten, ik een kroongetuige was geworden door het

overlijden van Senelle en dat ik dus uiteindelijk op 1 juli 2013 naar de procureur van Gent

gestapt ben om daar een verklaring af te leggen van wat ik wist, omdat ik mij verplicht voel,

niet alleen moreel tegenover het patrimonium, in eerste instantie uiteraard, maar ook tegenover

Senelle.

Die man heeft tot de laatste snik zich daarvoor ingezet.

Hij was ervan overtuigd dat hij die zaak in orde zou brengen: “Waarde vriend ik breng het in

orde, U mag er op rekenen !”.

Wel ik vind dat het mijn plicht is om die erfenis, die nalatenschap van Senelle gestand te doen

en proberen alsnog die zaak in orde te brengen.

Vandaar: ik vraag maar één ding.

In godsnaam !, dat men die Rechtvaardige Rechters terugbrengt en dat men ze plaatst op de

plaats waar ze moeten zijn in het altaarstuk van de gebroeders Van Eyck. 

 

Annelies Beck:

Maar zelf hebt u nog geen contact op genomen met de familie.

 

Paul De Ridder:

Ik heb wel met de familie contact opgenomen op vraag van het Gentse gerecht en dus …

daar ja, vind ik geen gehoor.

Uit vrees, omdat men bang is en dergelijke meer…  

Maar ik vraag allez … dat men echt de zaak in orde zou brengen, nog eens, niet om iemand

tot zondenbok te maken, (aan) de schandpaal te nagelen, helpt ons niks.

Kijk naar de toekomst ! (3)

 

Annelies Beck:

Paul De Ridder, hartelijk dank

 

Paul De Ridder:

Graag gedaan !                                         

 

(1) De Ridder verklaart hier zeer duidelijk dat hij enkel en alleen vraagt dat het paneel zou terugkeren.

Hij voegt er bovendien meermaals expliciet aan toe dat hij geen zondenbokken of schuldigen

zoekt.

Op de koop toe noemt hij nergens namen. 

Het is dan ook wel bijzonder "merkwaardig" dat Marc Reynebeau in "De Zevende Dag" van

zondag 30 maart 2014 beweert dat De Ridder en de VRT "een heel duidelijke beschuldiging

(sic!) hebben gemaakt: Die familie heeft het stuk. Geef het nu terug ! "

 

(2) In "De Zevende Dag" van zondag 30 maart 2014 beroept J.P. Coppens zich (volkomen

ten onrechte) op deze passage om het volgende te verklaren:

"En wat mij opgevallen is bijvoorbeeld in het stukje die gemaakt is bij ‘Terzake’, legt men

eigenlijk de bisschop van Gent, Mgr. Van Looy, in de mond dat hij zou verwijzen naar die familie.

Ik heb in dat interview of in dat gesprek met Mgr. Van Looy, helemaal niets gehoord daarover hé.

Hij vraagt gewoon dat het paneel zou terugkeren maar hij verwijst in geen enkel geval naar

die familie.

Dat werd wel gesuggereerd in ‘Terzake’ dat hij dat zou gedaan hebben. Maar dat klopt niet hé !" (tot zover J.P. Coppens)

 

Bisschop Van Looy verwijst echter op geen enkel moment naar "die familie" en Annelies Beck heeft dat ook nergens gezegd.

De bisschop doet - wat zijn plicht is - gewoon een oproep in het algemeen.  

Hij verklaart letterlijk:

"Neem dat iemand het heeft of weet waar het is, wat mijn discours zou zijn, de totaliteit, de integraliteit van het paneel (///lees: altaarstuk///) vraagt dat ge meewerkt aan het restaureren van het geheel..."

Er wordt dus niemand beschuldigd. Men vraagt gewoon dat er uiteindelijk een oplossing zou komen.

 

(3) Ook hier blijkt andermaal (!) De De Ridder enkel opkomt voor het belang van het patrimonium. Hij is er allerminst om uit "schuldigen" te zoeken. 

 

ZONDAG 30 MAART 2014 DE ZEVENDE DAG

 

KOMT PANEEL RECHTVAARDIGE  RECHTERS BOVEN WATER ?

 REFERENTIE: http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunstvideozone/1.1927371

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Het mysterie van de Rechtvaardige Rechters.

Daarover gaan we het hebben met Paul De Ridder, historicus van de Koninklijke Bibliotheek en Brussels Parlementslid voor N-VA, oud VRT-regisseur Jean Pierre Coppens en journalist en historicus Marc Reynebeau.

Mijnheer De Ridder, laat ik bij U beginnen.

Want U getuigde vrijdag in ons Journaal dat het paneel nog bestaat en in bezit is van een... familie.

Euh vertelt u nog even kort hoe u aan die informatie komt ?

 

Paul De Ridder:

Ik heb die informatie van professor Robert Senelle, de grote grondwetspecialist, die mij daarover heeft ingewijd in het jaar 2002 en die mij gedurende meer dan tien jaar op de hoogte heeft gehouden van de onderhandelingen die hij voerde met een familie.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

En hoe was hij daarvan op de hoogte ? Heeft die familie hem gecontacteerd ? …

 

Paul De Ridder:

Hij heeft dat vernomen in 1968 van iemand van die familie, rechtstreeks.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Ja. En waarom brengt u het dan nu in de pers als u dat al zolang weet ?

 

Paul De Ridder:

Omdat ik vind dat dat mijn plicht is als historicus en ook omdat het hele altaarstuk van het Lam Gods momenteel gerestaureerd wordt en dat het toch onzinnig zou zijn dat men een kopie hé, van Van der Veken, die het stuk vervangt, dat men die op een bepaald moment zou gaan restaureren en daar ook heel wat geld van de gemeenschap zou aan besteden daar waar het origineel nog bestaat.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

U gelooft dat het nog bestaat? want U heeft het zelf niet gezien ?

 

Paul De Ridder:

Ik heb het zelf nooit gezien maar ik heb zeer interessante getuigenissen daar over. Maar daar kan misschien nog meer over verteld worden.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Mijnheer Reynebeau, deze informatie sluit eigenlijk aan bij wat U al anderhalf jaar geleden schreef want U had toen weet van twee telefoontjes aan het bisdom hé ? 

 

Marc Reynebeau:

Wel neen, van een bezoek en een telefoontje. Wat ik heb beschreven in De Standaard, dus anderhalf jaar geleden is precies die démarche die, laat ons zeggen, de operatie Senelle, die bezig was.

Ik ben daar een beetje ‘en stoemelings’ achter gekomen en toen heb ik..

  

Ihsane Chioua Lekhi:

En hoe bent U daar achter gekomen ?

 

Marc Reynebeau:

Ja dat is mijn journalistieke zwijgplicht die ik hier moet hanteren.

Ik ben het dus wel gaan checken dat verhaal omdat het toch, ja het is een belangrijk stuk uit ons patrimonium.

Als je de film “The Monuments Men” hebt gezien, mensen hebben daarvoor hun leven gegeven, dat het in stand zou blijven. Dus het is een beetje een plicht om daar aandacht aan te besteden.

Maar ik ben het dus gaan uitzoeken en dan heb ik dus een heleboel mensen gezien die mij dus inderdaad bevestigden ja dat dus die operatie bezig was, maar dat die dus ook stil lag.

In die zin dat daar geen reactie was en het is een beetje vreemd enfin, toch een beetje vreemd dat de VRT dan vrijdag in het ‘Journaal’ en in ‘Terzake’ met de ‘grote’ onthulling uitpakte terwijl die operatie ook al lang bezig was en ook al lang in de media was gekomen (1).

En ook ja, de naam van de familie niet vermeldt want ja die naam van die ....familie, de VRT alludeerde daar wel op met dat filmpje dat daarbij werd gegeven, waarbij een van de vele theorieën over de reden of het motief van de diefstal wordt gegeven, namelijk de bankencrisis in de jaren dertig.

Euh daar is ook de naam van een katholieke politicus genoemd, X .... 

Maar wanneer je dat bij elkaar puzzelt dan kom je bij een heel oud verhaal terecht wat al heel lang de ronde doet en dat de familie van Y als depositaris het ontbrekende paneel de Rechtvaardige Rechters noemt.

Dus wat heb ik gedaan - en dat vind ik ook een beetje vreemd dat de VRT dat niet gedaan heeft (2) -. ik ben die mensen gaan opzoeken en die hebben gezegd: dat is helemaal niet waar en daar eindigt het verhaal natuurlijk.

Dus je kan alleen vaststellen d’er is een operatie bezig rond het bisdom.

Het gaat om dat oude verhaal X-Y.

Wat de rol van de X daarin is, is mij zeer duister maar enfin het zou bij die familie zitten euh.

Dus kan je het alleen maar vragen aan die mensen en het viel mij op toen ik één van die kinderen van Y ging opzoeken dat die meteen zeiden toen ik binnen kwam:

Jij komt voor het Lam Gods.

Ik zei: ja natuurlijk. Dat toont aan dat daar die beweging al bestaat en ..  

Wat ik wel een beetje bedenkelijk, ja bedenkelijk niet vindt, maar wat mij een beetje zorgen baart is dat Mijnheer De Ridder en de VRT een heel duidelijke beschuldiging hebben gemaakt.

Die familie heeft het stuk. Geef het nu terug ! (3)

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Wij hebben geen namen genoemd.

 

Paul De Ridder:

Ik heb nooit een naam genoemd.

 

Marc Reynebeau:

Maar je kan niet rond die naam heen. Die is bekend in dit verhaal (4).   

 

Paul De Ridder:

Omdat ik dus echt niet naar zondenbokken wil zoeken, geen verwijten wil sturen.

Het enige wat mij interesseert is dat het terugkomt. Ik kijk dus gewoonweg naar de toekomst. En voor de rest laat ons dan ook een streep trekken achter het verleden(5).

 

 

Marc Reynebeau:

Dat is dan het gerecht natuurlijk …

 

Paul De Ridder:

Vandaar dat ik zelf op 1 juli spontaan naar het gerecht ben gestapt bij de procureur van Gent en mijn verhaal heb gedaan en sindsdien loopt het gerechtelijk onderzoek.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Mijnheer Coppens, ik kom dan even bij U.

Niets nieuws onder de zon hoor ik hier ?

De familie is aangesproken. Een familie die genoemd wordt door Mijnheer Reynebeau en daar stopt het verhaal voor hen. 

 

Jean Pierre Coppens:

We zitten hier eigenlijk met een vrij complex probleem. Ik noem dat het “hoofdpijn-dossier”, het Lam Gods. Omdat het zo complex is en we moeten daarin zeer voorzichtig zijn.

Ik heb met mijnheer de Ridder op 28 februari, hebben wij een ontmoeting gehad en ik heb een drie uur durend gesprek gehad met mijnheer De Ridder over die zaak, over die these.

En ik heb hem op het einde van het verhaal en zoals ik nu ook zeg: “Waar zijn de geschreven bronnen ?”

We zitten hier met een duidelijk probleem dat is dat er geen enkele geschreven bron is (6).

Ik heb toen gevraagd: is er een archief van professor Senelle waarin hij bijvoorbeeld nog maar notities gemaakt heeft over zijn ontmoetingen enzovoorts met die families. Of waarin hij notities maakt over het verhaal.

Mijnheer De Ridder heeft mij toen geantwoord dat er geen geschreven bronnen zijn of dat hij geen archief gevonden heeft bij professor Senelle.

Dus we zitten hier eigenlijk met een verhaal van Senelle, Professor Senelle heeft het verteld, Mijnheer De Ridder heeft het verteld, heeft het overgedragen aan het gerecht.

Gelukkiglijk.

Want eigenlijk was Mijnheer Senelle in fout.

Juridisch gezien moet ge, moogt ge geen informatie achter houden. En ik kan mij toch moeilijk voorstellen dat een professor recht want het is een jurist (7).

 

Marc Reynebeau:

Een journalist bovendien !

 

Jean Pierre Coppens:

Ja, dat die dat dan zou achtergehouden hebben.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Wilt U dan zeggen dat U het verhaal niet gelooft ?

 

Jean Pierre Coppens:

Ik kan dat ook niet bewijzen.

Ik kan dat ook niet bewijzen hé !

Mevrouw dat Mijnheer De Ridder en mijnheer Senelle dat niet juist is want ik heb daar ook geen geschreven bronnen over.         

 

Marc Reynebeau:

Het probleem is natuurlijk, we weten het gewoon niet.

Het enige wat je kunt gaan doen is het de betrokkene gaan vragen, wat ik heb gedaan en ze zeggen ja het is niet waar.

Het gerucht doet al lang de ronde dat wij dat hebben maar het is niet zo.

En dan kan je niet verder natuurlijk(8).

 

Paul De Ridder:

Professor Senelle was een zeer moreel, zeer hoogstaand man en dus een van de betrokkenen was zijn zeer goede vriend en hij heeft dus jarenlang gepoogd (en ik heb dat meegemaakt) om die zaak op te lossen.

En hij… Het was dus gewoon uit morele overtuiging dat hij dat dus niet heeft gezegd.

Hij dacht en was tot het laatste moment vlak vóór zijn dood (ik heb het geweten)  overtuigd: ik ga de zaak regelen.

En hij wou dus die vriendschap niet beschamen.

Maar ik heb hem wel op een bepaald moment gezegd.

Professor, U bent jurist, ik niet, maar moet U niet spreken want U kunt die zaak blijkbaar niet oplossen.

U doet het nu al zoveel jaar, ik ben er getuige van, moet u niet spreken ?

En toen is er bij Senelle een kantelmoment gekomen en was hij bereid om met mij naar de bisschop van Gent te gaan zodanig dat de bisschop het verhaal uit de mond van Senelle zelf zou hebben gehoord.

Maar dat is jammer genoeg niet kunnen doorgaan omdat Senelle inmiddels gestorven is.

 

Marc Reynebeau:

Maar toen was die onderhandeling al jaren bezig. Hebt U ook die familie gaan opzoeken ?

 

Paul De Ridder:

Wablief ?

 

Marc Reynebeau:

Hebt u ook die familie gaan opzoeken ?

 

Paul De Ridder:

Ik heb tweemaal contact gehad met iemand van de familie en dat is dus op niets uitgelopen.

 

Marc  Reynebeau:

Wat betekent dat op niets uitlopen ? 

 

Paul De Ridder:

Ik heb hetzelfde antwoord gehad als ...

 

Marc Reynebeau:

Ze ontkenden het gewoon.

 

Paul De Ridder:

Ja.

 

Marc Reynebeau:

En wat je ook merkt is. Het gerecht heeft nu een onderzoek weer gedaan. Dat is een onderzoek dat sluimert al sinds tientallen jaren, ja.

En daar is iemand voor verantwoordelijk. Die zit daar uiteraard niet hele dagen mee bezig.

En die hebben nu ook vastgesteld, ja we hebben geen enkel concreet resultaat uit de nieuwe verhoren.

D’er is geen enkele ten laste legging, laat staan een beschuldiging.

Het zit weer strop nu hé.

 

Jean Pierre Coppens :

En wat mij opgevallen is bijvoorbeeld in het stukje die gemaakt is bij ‘Terzake’ legt men eigenlijk de bisschop van Gent, Mgr. Van Looy, in de mond dat hij zou verwijzen naar die familie.

Ik heb in dat interview of in dat gesprek met Mgr. Van Looy, helemaal niets gehoord daarover hé.

Hij vraagt gewoon dat het paneel zou terugkeren maar hij verwijst in geen enkel geval naar die familie.

Dat werd wel gesuggereerd in ‘Terzake’ dat hij dat zou gedaan hebben. Maar dat klopt niet hé ! (9)

   

Ihsane Chioua Lekhi:

Maar gelooft U dat het paneel nog bestaat dat het zich in .... bij een gezin of elders bevindt.

 

Jean Pierre Coppens :

Ik heb daar geen enkel geschreven bron over. Ik heb daar nog nooit iets over gevonden(10).

Ik moet wel zeggen dat het dossier, die toch de "éminence grise" van de zaak is: Karel Mortier de ere-hoofdcommissaris van Gent geweest, die het onderzoek begonnen is in 1954 als aanloop naar zijn eindwerk.

Dat is de enige persoon die eigenlijk de zaak professioneel wetenschappelijk heeft opgevolgd.

Ik heb het genoegen daarvan met samen te werken vanaf 1994 (11).

En het is zo belangrijk, Mevrouw dat er geschreven bronnen zijn.

Als wij archieven onderzoeken dan onderzoeken wij dat vanuit verschillende archieven (sic), en om onze, ja om het gevondene te bevestigen.  

 

Ihsane Chioua Lekhi:

 Ja Mijnheer De Ridder, U steekt hiervoor uw nek uit. U zet uw naam een beetje op het spel door op basis van uw woord dit in gang te zetten.

Dan moet u wel heel overtuigd zijn van uw zaak.

 

Paul De Ridder:

Absoluut.

Ik heb dus jarenlang alle gesprekken van Senelle daar notities van gemaakt en dat is dus een uitgebreid dossier.

En op basis van dat dossier ben ik dus naar het gerecht gestapt. En die waren dus inderdaad onder de indruk van hetgeen ik bij mekaar heb gebracht.    

 

Marc Reynebeau:

Maar dat is natuurlijk een soort getuigenverklaring.

… Dat is hetzelfde probleem met de geschreven bronnen want tot nu toe als het gaat over, ‘bestaat dat ding nog’ …

Wij weten dat dus niet (12).  Wij hebben alleen een woord van U, U weet het ook niet rechtstreeks, hoop ik, want dan moet U het gezien hebben.

Als u zegt het bestaat nog…

 

Paul De Ridder:

Neen, jammer genoeg niet !

 

Marc Reynebeau:

We hebben het ook onrechtstreeks. Ik weet niet hoe u de waarde van uw getuigenis kan inschatten. We zitten hier volkomen ja in een schemerzone. We weten het gewoon niet.

 

Jean Pierre Coppens:

En bijvoorbeeld, als ge geen geschreven bronnen vindt dan kunt ge ook nog iets anders gaan doen.

Ik heb bijvoorbeeld een interview gemaakt (13) met Mgr. De Kesel, privé in 2000 een paar maanden voor dat hij gestorven is in 2001 – dat was niet naar de goesting van bepaalde mensen in het bisdom dat ik dat deed – maar Mgr. De Kesel heeft dat toegezegd aan mij. We hebben vier uur interview gemaakt 

Dus als je een bron niet kan bevestigen via een geschreven bron. Doe het dan ten minste via audio of video. Dan hebt ge iets materieel in handen.(14) 

Hier is eigenlijk niets he … drijfzand

Ik bedoel.

Ik zeg nog eens: ik betwist zijn verklaringen niet hé.

 

Marc Reynebeau:

Noch bevestigen noch ontkennen !     

 

Jean Pierre Coppens:

Voila ik kan dat niet hé.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Mijnheer De Ridder ik heb u ook horen zeggen dat u denkt dat het gerestaureerd zou moeten zijn omdat het nog in uitzonderlijke goede staat zou zijn.

 

 

Paul De Ridder:

Wel tijdens de oorlog waren de Duitsers, die een zeer grondig onderzoek hebben doorgevoerd, die eersten die het eigenlijk hebben gedaan. Ze stonden op het punt om het te vinden maar d’er zijn dus mensen, Mijnheer Winders dacht ik van de monumentenzorg van die tijd, die het dus vóór de Duitsers hebben gevonden en die het hebben weggenomen. En toen is dus verklaard: “On l’a retrouvé mais dans quel état”. “Wij hebben het teruggevonden maar in wat voor toestand” (14).

Wel nu heb ik dus, via Senelle, gehoord van mensen van de familie zelf, dat het paneel vandaag in een uitstekende toestand is.

Dus is er in die periode iets gebeurd en daar zijn trouwens ook archivalische getuigenissen van.

(/// De Ridder verwijst uitdrukkelijk naar J.P. Coppens... die niet reageert)

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Kan je zo’n topwerk onder de radar laten restaureren.

 

Marc Reynebeau:

Wel dat lijkt mij een uiterst raar verhaal omdat het restaureren, zeker van zo’n ding. Dat is dus 15de eeuwse delicate materie, vereist een zekere precisie een vakmanschap. Wat dus veronderstelt dat dat iemand is die met kennis van zaken, hoop ik hé, dat het niet een knoeier is die daar met wat linoleumverf op gezeten heeft. Dat iemand dit goed behandeld heeft.

Maar wat zegt dat over de persoon die dit gedaan heeft ?

Die moet toch geweten hebben waar het over ging. Dus dat betekent dat dit “complot” tussen aanhalingstekens, waar we verder niks van weten.

En U hebt ook dit misschien uit tweede of misschien derde hand.

Dus je weet niet hé wat daar de staat van is.

En ik denk dat uiteindelijk de laatste kans om het ding terug te vinden zal misschien zijn in het wrak van die neergestorte boeing.      

 

Paul De Ridder

Maar een gewetensvol restaurateur zelfs, als men hem dat paneel aanbiedt die heeft verdomd als eerste plicht inderdaad ervoor te zorgen dat hij dat paneel ja.

 

Marc Reynebeau:

Maar dat is zo’n patrimonium !

 

Paul De Ridder

Ja uiteraard ! Maar zijn eerste plicht is ervoor te zorgen dat het paneel bewaard blijft en dat het niet verloren gaat of kapot gaat. Dat is zijn verdomde allereerste plicht. Zoals een arts een illegaal en dergelijke… moet verzorgen - ’t is een vergelijking o.k. - maar dat is dus de eerste plicht. En ik kan dus gerust aannemen, als ik restaurateur zou zijn en het wordt mij aangeboden, verdorie ik zou het hebben gedaan.

 

Marc Reynebeau:

Kent u de restaurateur ?

 

Paul De Ridder

Ik ken de naam ja.

 

Marc Reynebeau:

Dus een medeplichtige aan heling.

Wanneer is dit gebeurd ?

 

Paul De Ridder

De exacte datum kan ik niet meedelen nu.

 

Marc Reynebeau:

Maar u kent die.

 

Paul De Ridder

Die zit in het dossier dat mijn collega hier ….

 

Marc Reynebeau:

Dat is toch een beetje.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Dat is nieuwe informatie voor ons !

 

Jean Pierre Coppens:

Dat moet ik toch wel tegenspreken toch.

 

Marc Reynebeau:

 

Hebt u dat ook medegedeeld aan het gerecht wie dat gerestaureerd heeft ?     

 

Paul De Ridder

Het gerecht heeft mij op het moment dat ik mijn mededeling heb gedaan, heeft mij gezegd: Mijnheer De Ridder uw verhaal is bijzonder interessant want het spoort volkomen met een ander spoor dat wij volgen en dat spoor was, want daar wist ik op dat moment niets van !, dat spoor was dat het gerestaureerd was . Dat was het gerecht hé.

 

Marc Reynebeau:

Hebt u de naam meegedeeld van de restaurateur aan het gerecht want dat is een direct spoor naar de vindplaats ?   

 

Paul De Ridder

Neen ! Een restaurateur is iemand die het gewoon restaureert. Die bezorgt dat daarna terug van waar het komt.

 

Marc Reynebeau:

Toch niet zomaar in een bestelwagentje. (15)

 

Jean Pierre Coppens:

Ik denk dat er een verwarring tussen “restaurateur” en “expertiseur”.

Euh, het paneel zou en we hebben daar geen, we hebben daar wel een aantal bronnen van. Het paneel zou in 1963…

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Onze tijd is nog heel kort !

 

Jean Pierre Coppens:

In 1963 zou René Huyghe van het Louvre, de conservator van het Louvre, verklaard hebben aan verschillende personen op een conferentie in Gent dat hij het paneel zou geëxpertiseerd hebben.

De onderzoeksrechter van Dendermonde schrijft een brief naar Huyghe een paar maand later om hem te vragen of dit correct is.

Huyghe gaat daar met een hele groten bocht rond en zegt dat het een misverstand is.

En hij schermt onmiddellijk zich af door te zeggen dat hij van Frankrijk is, dat hij Fransman is en dat de mensen via de ambassade moeten gaan en dat dossier wordt gesloten.

Maar d’er is geen sprake van een restaurateur. Dat hebben wij nooit gevonden (16).

Afwachten of deze laatste ontwikkelingen nieuws zullen opleveren.

 

Ihsane Chioua Lekhi:

Dank u wel voor het gesprek.

 

 

MAANDAG 31 MAART 2014 REYERS LAAT

 

Op maandag 31 maart 2014 besteedde “Reyers Laat” aandacht aan het dossier van de Rechtvaardige Rechters.

In de studio ontving Kathleen Cools (VRT) voormalig Knack-journalist, Rik Van Cauwelaert

en Till Holger Borchert.

Borchert is niet alleen Doctor in de Kunstgeschiedenis en conservator van het Groeninge-

museum te Brugge maar is ook betrokken bij de globale restauratie van het Lam Gods.             

REFERENTIE:

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.1926848

 

Hierna wordt bijzondere aandacht besteed aan wat Rik Van Cauwelaert in deze uitzending

verklaard heeft. 

Zijn beweringen worden aan een kritisch onderzoek onderworpen.

Om het voor de lezer gemakkelijk te maken zich zelf een oordeel te vormen, volgt hierna

de transcriptie van alle relevante passages uit deze aflevering van “Reyers Laat”.

Zoals steeds, noemen wij ook hier nooit namen.

Zij worden ook hier steevast vervangen door de aanduiding van  X,  Y en Z. 

 

TRANSCRIPTIE VAN DE UITSPRAKEN VAN RIK VAN CAUWELAERT IN “REYERS

LAAT”    (maandag 31 maart 2014)

 

REFERENTIE :

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.1926848

  

(/// Beelden uit de film “The Monuments Man” ///)

Kathleen Cools (VRT):                     

Konden we deze fantastische man maar inschakelen om het paneel terug te brengen

van de Rechtvaardige Rechters maar helaas “The monuments man “ is maar een film.

Maar ligt dat gestolen paneel nu ergens in een kelder van een vooraanstaande Vlaamse

familie.

Ik vraag het aan Rik Van Cauwelaert en aan conservator Till Holger Borchert.

Ja, Mijnheer Van Cauwelaert sinds dit week - end is de hype rond de Rechtvaardige

Rechters, het gestolen paneel van het Lam Gods weer helemaal terug. ….

 

Rik Van Cauwelaert:

Wel er wordt gesproken ..     

Nu wordt er gesproken van een …familie …

Voordien werd de naam van X inderdaad genoemd.

En het verbaast mij trouwens een beetje dat nu de naam van Y  valt.

 

Kathleen Cools (VRT) :

Waarom verbaast u dat ?

Wel omdat, het is een oud verhaal.

Het is een verhaal dat vreemd genoeg niet meteen na de diefstal is opgedoken maar veel

later. En dat is vooral gelanceerd in kringen van extreem rechts (1ste vermelding) vóór de oorlog.

Omdat X natuurlijk wel een paar geschillen had met extreem rechts (2de vermelding).

Hij had namelijk onder meer de Vlaamse Concentratie dat was een samengaan van het

extreme (3de vermelding) VNV en Vlaamse katholieken.

Hij had dat opgeblazen omdat hij tegen extreem rechts (4de vermelding) was en van dan af beginnen de aanvallen.

Hij heeft inderdaad. Zijn zoon was gemoeid in een omvallende bank, de Bankenunie. Dat is gedocumenteerd: iedereen weet daar alles over.

Lode Wils in de biografie van X heeft dat verhaal uitgesponnen is heel streng trouwens ook

voor X. Terecht in dit geval.

Maar nadien tijdens de oorlog wordt dat verhaal eigenlijk al gelanceerd door Jef Van de

Wiele (1ste vermelding).

En Jef Van de Wiele (2de vermelding) is natuurlijk een verschrikkelijk personage.

 

Kathleen Cools (VRT):                     

Ja moet u misschien even plaatsen wie dat is.

 

Rik Van Cauwelaert:

Jef van de Wiele (3de vermelding) stond aan het hoofd van de “De Vlag”. Dat was een Duitse-

Vlaamse organisatie.

Hij (4de vermelding) was ook een gangmaker van de Algemene SS Vlaanderen.

Was ook de man (5de vermelding) die geloofde van het opgaan van Vlaanderen in het Grote

Germaanse Rijk.

 

Kathleen Cools (VRT):    

/// FILMFRAGMENTEN UIT VRT ARCHIEF///                   

U ziet er beelden van trouwens.

 

Rik Van Cauwelaert:

U ziet het personage (6de vermelding) was bijgenaamd “Jef Cognac” omdat hij toch nogal

graag dronk.

En hij (7de vermelding)  heeft dus blijkbaar tegen Karel Mortier, een speurder die een boek heeft

geschreven over de diefstal, blijkbaar die piste gelanceerd, verder totaal ongedocumen-

teerd waar dat op gestoeld is.

Zogezegd, stel U even voor !, zouden dus X en Y, twee katholieke voormannen, en ik

kan u getuigen twee vrome katholieke voormannen, die zouden dus dat paneel hebben laten

stelen om de kerk af te persen en met dat geld de bank te ondersteunen die op omvallen stond.

 

Kathleen Cools (VRT):                     

Ja nochtans, mijnheer van Cauwelaert ’t zijn niet de eerste de beste die nu met ja onder

meer ook een deel van dit verhaal naar voor komen.

Want het is Paul De Ridder en het is ook de overleden grondwetspecialist Robert Senelle.

Juist daar wil ik toe komen want die heb ik namelijk zeer goed gekend.

Ik heb Robert Senelle heel goed gekend. Wij zagen mekaar bijna wekelijks.

Nu kan ik u getuigen dat hij, en hij was sinds 1968 zegt Paul De Ridder, gemoeid dus met dat onderzoek.

Hij zou geweten hebben dat dat bij die vooraanstaande families zouden zitten.

Wel Robert Senelle heeft NOOIT met mij over het Lam Gods gesproken.”

 

/// Hierop volgt een tussenkomst van Till Holger Borchert, conservator bij het Groeninghe museum in Brugge.

De kunsthistoricus hoopt dat het in de 21ste eeuw het mogelijk zou zijn

“gewoon anoniem dingen terug te geven” en dergelijke zaken discreet op

te lossen.

Borchert verklaart verder: “Ik blijf hopen hé !

 

Daarop valt Rik Van Cauwelaert opnieuw uit tegen Paul De Ridder:   /// 

 

Rik Van Cauwelaert:

Ik blijf hopen. Maar ik denk niet dat het voor morgen of overmorgen is.  

/// Onduidelijke opname/// 

Neen maar Mijnheer De Ridder vertelt ook een paar enormiteiten. Dat hij…

Hij heeft eigenlijk zijn tijdens de weekend zijn geloofwaardigheid helemaal de grond

ingeboord.

Namelijk hij vertelt dus het verhaal dat vandaag nog altijd op De Redactie.be staat,

namelijk dat de Duitsers en dat is geweten, de Duitsers hebben tijdens de oorlog getracht

om het paneel terug te vinden om de simpele reden de Duitsers hadden het hele

Lam Gods meegevoerd, het zat in de fameuze zoutmijnen opgeslagen en zij wilden

natuurlijk het echte paneel ook vinden.

En wat zegt nu Paul De Ridder dat de Duitsers het teruggevonden hebben.

Nu even nadenken !

De Duitsers hebben het teruggevonden.

Maar het zou nu in bezit zijn van een …. familie X.

Wat zou betekenen dat de Duitsers het teruggegeven hebben aan die vooraan-

staande familie (///doet teken dat dit onzin is///)

Waarvan Y tijdens de oorlog met de regering in Londen vertoefde en X vertoefde in New

York.

 

Kathleen Cools (VRT):                     

D’er gebeuren in het leven wel meer compleet onverklaarbare dingen he, mijnheer

Van Cauwelaert.

 

Rik Van Cauwelaert:

Dat de Duitsers het teruggegeven zouden hebben aan de familie, het zou mij

hogelijk verbazen.

/// Hierop verklaart procureur Liégois (die deelnam aan een ander debat in

Reyers Laat ) dat er nu opnieuw een gerechtelijk onderzoek loopt.

Borchert herinnert er andermaal aan dat er mogelijkheden zijn om dergelijke

zaken op te lossen.

Maar Rik Van Cauwelaert verandert opnieuw het onderwerp en grijpt opnieuw

het woord. Hij valt andermaal uit naar Paul De Ridder: ///  

 

Rik Van Cauwelaert:

Maar dat maakt precies ook het verhaal van Paul De Ridder een beetje ongeloofwaardig.

Y is gestorven in ...

Senelle zou van 1968 bezig geweest zijn met de zaak met de vooraanstaande familie.

Hij zou dus al die tijd niet gesproken hebben met Y.

Terwijl de schoonzoon van Y, dat is de bekende Z, die een collega was aan de Universiteit

van Gent van Senelle.

Ja ?

Dan moet ge mij eens uitleggen ofwel was Senelle echt onhandig (en dat was hij zeker niet)

ofwel geloofde hij zelf niet in die piste.

En ik vrees dat dat het laatste was.

En dat Mijnheer De Ridder nu een beetje gevangen zit in een eigen verhaal dat hij niet

meer beheerst.

/// Hierna geeft Till Holger Borchert een korte uiteenzetting over het

kunsthistorisch belang van het altaarstuk van het Lam Gods ///

 

Kathleen Cools (VRT):                      

Mijnheer Van Cauwelaert wordt u daar nu nog soms mee geconfronteerd op lege

momenten.

 

 Rik Van Cauwelaert:

Als niemand thuis een telefoon verwachtte dan riep iedereen:

“Pa, t’is voor het Lam Gods”.

Minstens twee keer per jaar opgebeld om te zeggen waar het zit

En ik zei meteen bellen naar de politie.

Ja, dat is zo’n mythe die rondloopt.

Wat mij dit nu doet doen het feit dat Mijnheer De Ridder met zijn verhaal

bij de openbare omroep een geloofwaardigheid krijgt die er niet is.

En daarom kom ik dit hier nu zeggen. Dat is ook de enige reden.

 

Kathleen Cools (VRT):                     

Ja want het wordt nu wel degelijk onderzocht.

U hebt ook een kunsthistoricus van enige allure komt zeggen

 

Rik Van Cauwelaert:

Ja hij is geen kunsthistoricus he hij is een historicus specialist 18de eeuw Brussel

en hij doet mij een beetje denken in dit geval aan de fameuze Trevor Hoper die een

Elisabethiaanse specialist was en die zich plots geroepen voelde om de dagboeken

van Hitler te gaan erkennen en ook door de mand is gegaan.

 

Kathleen Cools (VRT)                     

Het onderzoek zal intussen zijn gang gaan.  

/// Daarna wordt gesproken over het impact op het museum bezoek van

deze hele hype

Till Holger Borchert wijst er op dat het Lam Gods momenteel gerestaureerd

wordt in het Gentse Museum voor Schone Kunsten en dat het toch zeer belang-

rijk zou zijn dat de Rechtvaardige Rechters toch nog zouden teruggevonden

worden.///

 

Kathleen Cools (VRT)                      

Dat lijkt me nog altijd een boeiend verhaal.

Laten we hopen, je weet nooit, dat het nog ergens naar boven komt.

 

/// Tot zover de transcriptie van de uitvallen van Rik Van Cauwelaert tegen Paul De Ridder  /// 

 

   HEBBEN DE DUITSERS HET PANEEL GEVONDEN ?

 
 Op maandag 31 maart 2014 was “Reyers Laat” gewijd aan de recente ontwikkelingen in

verband met de “Rechtvaardige Rechters”.

 

REFERENTIE:

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.1926848

 

In deze uitzending heeft Rik Van Cauwelaert meerdere nogal “merkwaardige” verklaringen afgelegd.

Hij probeerde meermaals De Ridder woorden in de mond te leggen… die deze historicus op

geen enkel moment heeft uitgesproken...

Hierna volgt een typisch voorbeeld.

Om de lezer in staat te stellen zich een correct oordeel te vormen, geven wij eerst de

“versie Rik Van Cauwelaert” en vervolgens wat De Ridder werkelijk gezegd heeft. 

 

VERSIE RIK VAN CAUWELAERT : 

 

In “Reyers Laat” van 31 maart 2014  verklaarde Rik Van Cauwelaert letterlijk:  

“Neen, maar Mijnheer De Ridder vertelt ook een paar enormiteiten. Dat hij…

Hij heeft eigenlijk tijdens dit weekend (/// Van Cauwelaert zinspeelt hier dus zeer

duidelijk op de uitzending van ‘De Zevende Dag’ van 30 maart) ///  zijn geloofwaardig-

heid helemaal de grond ingeboord.

Namelijk, hij vertelt dus het verhaal dat vandaag nog altijd op De Redactie.be staat,

namelijk dat de Duitsers en dat is geweten, de Duitsers hebben tijdens de oorlog getracht

om het paneel terug te vinden om de simpele reden: de Duitsers hadden het hele

Lam Gods meegevoerd, het zat in de fameuze zoutmijnen opgeslagen en zij wilden

natuurlijk het echte paneel ook vinden.

En wat zegt nu Paul De Ridder, dat de Duitsers het terug gevonden hebben.”

“Nu even nadenken !

De Duitsers hebben het (///paneel///) teruggevonden. Maar het zou nu in

bezit zijn van een …   familie.

Wat zou betekenen dat de Duitsers het terug gegeven hebben aan die … familie !”. 

“Waarvan Y tijdens de oorlog met de regering in Londen vertoefde en X vertoefde in New York.”

 

 Tot zover de “versie Rik Van Cauwelaert” in “Reyers Laat”. 

 

DE REALITEIT:  

In “De Zevende Dag” van 30 maart 2014 echter verklaarde De Ridder het volgende :

 

“Wel, tijdens de oorlog waren de Duitsers, die een zeer grondig onderzoek hebben door-

gevoerd, de eersten die het eigenlijk  hebben gedaan.

Ze stonden op het punt om het (///paneel///) te vinden, maar d’er zijn dus mensen,

Mijnheer Winders dacht ik, van de (///Belgische///) monumentenzorg van die tijd,

die het vóór de Duitsers hebben gevonden en die het hebben weg genomen.

En toen is dus verklaard: “On l’a retrouvé, mais dans quel état !”.

(“Wij hebben het teruggevonden maar in wat voor toestand !”.)

 

REFERENTIE :

Komt paneel Rechtvaardige Rechters boven water ?

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927371 

 (= DE ZEVENDE DAG) 

 

CONCLUSIE  

De Ridder zegt dus zeer duidelijk dat de Duitsers tijdens de oorlog als eersten een

grondig onderzoek hebben gevoerd.

Zij waren er bijna in geslaagd het paneel te vinden.

Maar ! Uiteindelijk konden zij NIET de hand leggen op het stuk.

De Ridder zegt bovendien ook nog eens uitdrukkelijk waarom: mensen van de

(Belgische) Monumentenzorg waren hen vóór.

De Ridder geeft hier overigens gewoonweg de traditionele opvatting weer van

politiecommisaris Karel Mortier.

 

De bewering “dat de Duitsers het terug gevonden hebben” valt dan ook integraal ten

laste van Rik Van Cauwelaert.

Niemand heeft dit tot nu toe ooit beweerd.

Uitgerekend Rik Van Cauwelaert is de allereerste om die hypothese te lanceren…

Toppunt is dan nog dat Van Cauwelaert onmiddellijk zijn eigen hypothese probeert

toe te dichten …  aan De Ridder !!  

  

EN DE VRT WEB-SITE DAN   ?

Maar Rik Van Cauwelaert verwijst niet alleen naar De Ridder in “De Zevende Dag”

maar ook nog naar de VRT web-site.  

Welnu ook hier spreken de feiten voor zichzelf:

Op 28 maart  2014 schreef Kristien Bonneure op de VRT- web-site het volgende :

“In de herfst van '34 bekende de Wetterse wisselagent Arseen Goedertier op zijn sterf-

bed dat hij er iets mee te maken had.

Maar hij, de vermoedelijke dief dus, overleed voor hij kon onthullen waar het paneel

zich bevond, en vooral of hij in opdracht had gehandeld.

Zelfs de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog zochten mee naar "De rechtvaar-

dige rechters".

Nergens zegt Bonneure dat de Duitsers het paneel gevonden hebben.

 

Op de web-site van de VRT staan daarnaast nog twee bijdragen van Siel Van der Donckt.  

Die dateren van na 'Reyers Laat' maar zijn grotendeels gebaseerd op de verklaringen

van De Ridder die steunt op de publicaties van Karel Mortier.   

 

Op 2 april 2014 publiceert Van der Donckt een bijdrage: “Waar zijn de Rechtvaardige

Rechters ?”

Daarin leest men het volgende: 

   

“Volgens Coppens en Karel Mortier, de oud-politiecommissaris van Gent die al meer

dan 50 jaar probeert de diefstal te reconstrueren, zou het paneel in de eerste jaren na

1934 in St-Baafs zelf verstopt zijn.

 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de Duitse militaire onderzoeker, Henry Koehn, het

op het spoor, en Max Winders, een Antwerps architect die belast was met het

beschermen van het Belgisch kunstpatrimonium, zou het paneel net op tijd

uit de crypte hebben weggehaald, samen met iemand van St-Baafs, zodat

de Duitsers achter het net visten.

Waar het daarna is ondergebracht is onbekend.

Maar Winders zou later over die episode hebben gezegd: 

‘On l’a retrouvé, mais dans quel état!’.

 

Ook deze tekst van Siel Van der Donckt op de VRT-web site laat aan duidelijkheid

niets te wensen over.

De Duitsers kregen de “Rechtvaardige Rechters” NIET in handen.

Zij visten achter het net.

 

Op 10 juli 2015 plaatste Siel Van der Donckt andermaal een bijdrage op de web-site 

van de VRT.

Ook daarin kan iedereen lezen : 

“Maar wegens de kans op een groot schandaal, liet men de Rechters waar ze waren,

ergens in St-Baafs.

Pas in 1942, in de Tweede Wereldoorlog, toen Oberleutnant Henri Koehn

van de Kunstschutz, de kathedraal liet doorzoeken, kwam de clerus in bewe-

ging: het schilderij werd op het nippertje, 'voor de neus van de Duitsers' wegge-

haald uit de schuilplaats in (de crypte) van St-Baafs.

Daarna is het paneel opnieuw verborgen, vermoedelijk is er mee rond gezeuld van hier

naar daar. Er is sprake van diverse abdijen, o.a. van Dendermonde en van Orval.

Eén hypothese is, dat het na de oorlog bij die bewuste familie is terechtgekomen

die het als 'onderpand' heeft aanvaard omdat ze blijkbaar nog geld te goed had van het

bisdom  uit het vooroorlogse beleggingsfiasco?

Bescherming van het intussen gehavende kunststuk zou daarbij een extra motief geweest”,  

aldus Siel Van der Donckt. 

Ook hier staat - voor de zoveelste maal - dat de Duitsers het paneel NIET in handen kregen.

Nog duidelijker: het werd “voor de neus van de Duitsers” weggenomen.

 

Met andere woorden twee VRT-journalisten hebben op basis van De Ridder geschreven dat

de Duitsers het paneel NOOIT gevonden hebben. 

 

Op de koop toe wordt hetzelfde (de Duitsers hebben het paneel NIET gevonden) ook nog

eens verklaard door een buitenlands journalist, Pancevski, de EU correspondent

van “The Times”.  

 

Pancevski had in april 2014 een gesprek had met Paul De Ridder.

 

Uitgerekend op basis van de verklaringen van die historicus komt Pancevski (net als

Bonneure en Van der Donckt) tot identiek dezelfde vaststelling.

Met andere woorden: Paul De Ridder heeft ook aan Pancevski zeer uitdrukkelijk

verklaard dat de Duitsers het paneel NIET gevonden hebben….  

Pancevski, een Poolse journalist die zeer goed Engels en Duits spreekt en die dus

ook Nederlands begrijpt, publiceert op 6 april 2014 in “The Sunday Times” een stuk

onder de titel:

“Fresh clues to art riddle that defeated Nazis”

Daarin schrijft ook Pancevski dat “Oberleutnant” Koehn tijdens de Tweede Wereld-

oorlog er NOOIT in geslaagd was het paneel van Van Eyck te vinden.

De feiten spreken voor zichzelf :

“In 1942, Hitler, who believed the altarpiece to be the world's greatest painting, ordered

it to be seized for his Führer Museum in Linz.

 

He also sent a detective to trace the lost panel. The detective (/// Henry Koehn///)

concluded that it was in, or near, the cathedral  but never found it.”

 

Dus ook deze Poolse journalist heeft - net als alle anderen - zeer goed begrepen wat

De Ridder hem gezegd heeft, namelijk: de Duitsers hebben de “Rechtvaardige Rechters”

NIET gevonden.

 

Het is dus enkel en alleen Rik Van Cauwelaert die, om een of andere mysterieuze reden, net… het tegendeel heeft gehoord !

 

   SENELLE VOERDE JARENLANG GESPREKKEN MET EEN FAMILIE

 
REFERENTIE:

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.1926848

 

In “Reyers Laat” legde Dr. Borchert er de nadruk op dat het ook vandaag nog steeds

perfect mogelijk is om een kunstwerk anoniem te restitueren.

Op dat moment grijpt Rik Van Cauwelaert opnieuw het woord.

Zonder rekening te houden met de moderator, onderbreekt hij de conservator

van het Groeningemuseum.

Rik Van Cauwelaert valt voor de zoveelste maal uit naar Paul De Ridder.

 

VERSIE RIK VAN CAUWELAERT

Iedereen kan op de web-site van de VRT het volgende horen:     

 

Rik Van Cauwelaert:                       

“Maar dat maakt precies ook het verhaal van Paul De Ridder een beetje ongeloof-

waardig.

Y is gestorven in 19...

Senelle zou van 1968 bezig geweest zijn met de zaak met de vooraanstaande familie.

Hij zou dus al die tijd niet gesproken hebben met Y.  

Terwijl de schoonzoon van Y, dat is de bekende Z, die een collega was aan de Universiteit

van Gent van Senelle...

Ja !

Dan moet ge mij eens uitleggen: ofwel was Senelle echt onhandig (en dat was hij zeker

niet) ofwel geloofde hij zelf niet in die piste.

En ik vrees dat dat het laatste was.

En dat Mijnheer De Ridder nu een beetje gevangen zit in een eigen verhaal dat hij niet

meer beheerst.”

 

Andermaal legt Rik Van Cauwelaert zijn tegenspeler woorden in de mond die deze

nooit heeft uitgesproken.

Waar inderdaad, heeft De Ridder ooit gezegd dat Senelle al die tijd niet gesproken zou

hebben met Y ? ( cfr. zijn "uitroep":  “Hij zou dus al die tijd niet gesproken hebben met Y. !!”)  

 

DE REALITEIT

In werkelijkheid heeft De Ridder constant .... net het tegendeel verklaard.

Tijdens de VRT-uitzendingen heeft de Brusselse historicus er voortdurend op gewezen

dat Senelle reeds geruime tijd (1968-2013) gesprekken voerde met een familie om het

paneel te doen terugkeren.

De Ridder tekende bovendien systematisch alles op  wat Senelle hem tussen 2002

en 2013 meedeelde over die gesprekken met de leden van “een familie”.

Opdat de lezer zich een oordeel zou kunnen vormen volgen hierna slechts enkele voorbeelden:

 

VOORBEELD  1         TERZAKE 28 MAART 2014

 

REFERENTIES:                              

Waarom werden de Rechtvaardige Rechters gestolen ?

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927355 

 

De Ridder: ik wil geen zondenbokken zoeken

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927368 

 

Van Looy: Het paneel heeft een liturgische functie

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-videozone/1.1927359

 

In “Terzake” van 28 maart 2014 verklaart de VRT- redactie letterlijk:

 

“We springen naar 1968. (/// Beeld van Robert Senelle in zijn bureau

thuis///)

Deze Robert Senelle, professor en grondwetspecialist, krijgt een geheim te horen

van de “pater familias” van een (…) familie.

Die familie zou in de jaren dertig geld gegeven hebben om de katholieke banken

te redden.

In ruil daarvoor kregen zij een waardevol voorwerp als onderpand: de Rechtvaardige

Rechters.

Het is een vergiftigd geschenk waar ze van af willen maar zonder dat de familie gezichts-

verlies lijdt.

Senelle probeert jarenlang (sic !) te bemiddelen om het schilderij terug te krijgen

waar het hoort: in de Sint-Baafskathedraal. Maar tevergeefs !

Robert Senelle overlijdt in 2013.

Vóór zijn dood vertelt hij wat hij weet over het paneel aan Brussels parlementslid en

historicus Paul De Ridder, hier rechts in beeld.

(///Beeld van Senelle samen met De Ridder in de Koninklijke Biblio-

theek///)

Die brengt het verhaal nu naar buiten.”

 

VOORBEELD  2       DE ZEVENDE DAG  30 MAART 2014

 

Ook tijdens de uitzending van “De Zevende Dag” op 30 maart 2014 werd

andermaal uitdrukkelijk verklaard dat Senelle jarenlang gesprekken heeft

gevoerd met “een familie”.

 

REFERENTIE :

Komt paneel Rechtvaardige Rechters boven water ?

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/videozone/rubriek/kunst-

videozone/1.1927371

 

Dit blijkt duidelijk uit volgend citaat:

 

Ihsane Chioua Lekhi (VRT): 

Ja Mijnheer De Ridder, U steekt hiervoor uw nek uit. U zet uw naam een beetje

op het spel door op basis van uw woord dit in gang te zetten.

Dan moet u wel heel overtuigd zijn van uw zaak.

 

Paul De Ridder:

Absoluut. Ik heb dus jarenlang alle gesprekken van Senelle daar notities

van gemaakt en dat is dus een uitgebreid dossier.

En op basis van dat dossier ben ik dus naar het gerecht gestapt. En die waren dus

inderdaad onder de indruk van hetgeen ik bij mekaar heb gebracht.”   

 

Het zijn trouwens uitgerekend de verslagen van die gesprekken van Senelle met

“een familie” die een essentieel onderdeel vormen van de verklaring die De Ridder,

op 1 juli 2013, aflegde bij de procureur van Gent. 

 

 

CONCLUSIE:

Andermaal meent Rik Van Cauwelaert zaken gehoord te hebben die nooit

gezegd zijn.

De Ridder heeft immers - bij herhaling - verklaard dat Prof. R. Senelle sinds

geruime tijd (1968-2013) gesprekken voerde met diverse leden van “een familie”. 

 
 

   "ROBERT SENELLE HEEFT NOOIT MET MIJ OVER HET LAM GODS GESPROKEN"

 

In “Reyers Laat” legde Kathleen Cools er de nadruk op dat de verwijzingen naar

gesprekken tussen Senelle en “een familie” over de restitutie van de “Rechtvaar-

dige Rechters” afkomstig waren van betrouwbare personen.

 

REFERENTIE:

De Ridder zit gevangen in een verhaal dat hij niet meer beheerst.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten

/1.1926848

 

 

Kathleen Cools (VRT):   

 

 “Ja nochtans, mijnheer van Cauwelaert, ’t zijn niet de eerste de beste die nu met

ja onder meer ook een deel van dit verhaal naar voor komen.

Want het is Paul De Ridder en het is ook de overleden grondwetspecialist

Robert Senelle.”

 

VERSIE RIK VAN CAUWELAERT 

Daarop repliceerde Rik Van Cauwelaert als volgt:   

 

Rik Van Cauwelaert: 

“Juist, daar wil ik toe komen want die heb ik namelijk zeer goed gekend.

Ik heb Robert Senelle heel goed gekend. Wij zagen mekaar bijna wekelijks.

Nu kan ik u getuigen dat hij, en hij was sinds 1968 zegt Paul De Ridder, gemoeid

dus met dat onderzoek.

Hij zou geweten hebben dat dat bij die vooraanstaande families zouden zitten.

Wel Robert Senelle heeft NOOIT met mij over het Lam Gods gesproken.”

 

DE REALITEIT

 

Welnu, ook hier brengt Van Cauwelaert een nogal persoonlijke versie van wat er

werkelijk is gebeurd.

 

Wat nu volgt is een primeur !

 

Op 1 juli 2013, dit wil zeggen negen maand (!) vóór Rik van Cauwelaert op

31 maart 2014 met de hand op het hart beweerde dat Senelle NOOIT met hem over

de Rechtvaardige Rechters had gesproken, overhandigde Paul De Ridder een

uitvoerige notitie aan het gerecht in Gent.

In die tekst brengt deze Doctor in de Middeleeuwse Geschiedenis en Archivaris bij

het Algemeen Rijksarchief (1979-1989), onder meer een samenvatting van wat

Robert Senelle hem in de periode 2002-2013 had meegedeeld over zijn pogingen

om de Rechtvaardige Rechters te doen terugkeren naar de Sint-Baafskathedraal.

 

In die tekst (van 1 juli 2013) staat volgende cruciale passage.

 

De Ridder schrijft letterlijk:

“Rik Van Cauwelaert, toen nog hoofdredacteur van “Knack” en reeds jarenlang

een goede vriend van Robert Senelle, vroeg Senelle niet lang voor zijn overlijden,

wat hij wist over dit dossier.

 

Senelle heeft dit mij (//De Ridder, dus //) zelf verteld. 

 

De grondwetspecialist antwoordde aan Rik Van Cauwelaert:

 

“Heb geduld. Ik zal u dat verhaal binnen een paar maand eens brengen !” 

Het is ondenkbaar dat Senelle dit zou zeggen wanneer het een indianenverhaal zou zijn”

 

Welnu: de archivaris schreef die tekst reeds in juni 2013 (!).

Hij overhandigde dit document pas op 1 juli 2013 aan het Gentse gerecht.

Op dat moment (1 juli 2013 dus) kon Paul De Ridder uiteraard in de verste verte

nog niet weten wat Rik Van Cauwelaert… negen maand later !! (nl. op 31 maart 2014)

allemaal zou verkondigen in “Reyers Laat”, in zijn poging De Ridder als “ongeloofwaardig”

af te schilderen.

Het is dus voor iedereen duidelijk dat De Ridder zijn notitie had opgesteld… lang vóór

het optreden van Van Cauwelaert in “Reyers Laat” (31 maart 2014).

Die cruciale tekst werd, met andere woorden, geschreven  “in tempore non suspecto”.

Welnu: uit de tekst van Paul De Ridder, die reeds op 1 juli 2013 in het bezit

was van het Gentse gerecht, blijkt zonneklaar dat Rik Van Cauwelaert wél

degelijk met Senelle over de Rechtvaardige Rechters gesproken heeft.

 

Van Cauwelaert heeft echter nooit gewag gemaakt van zijn poging om van Senelle te horen wat hij wist over de Rechtvaardige Rechters… 

 

De reden ligt voor de hand.

 

Senelle had immers uitdrukkelijk geweigerd een antwoord te geven op die

concrete vraag van Rik Van Cauwelaert...

 

De grondwetspecialist heeft Rik Van Cauwelaert, toen heel vriendelijk en beleefd,

afgewimpeld met volgende woorden:

“Heb geduld. Ik zal u dat verhaal binnen een paar maand eens brengen !” 

 

Dit is bijzonder merkwaardig want Senelle kende inderdaad Rik Van Cauwelaert.

Bij talloze andere onderwerpen zou hij die journalist zonder enige twijfel direct geantwoord

hebben.  

De Ridder weet dit beter dan wie ook omdat hij zelf meermaals informatie over historische

onderwerpen had doorgegeven aan Senelle, onder meer ten behoeve van ... Rik Van

Cauwelaert. 

Adres :

Via di San Cristofano 2650122 Firenze ToscanaTel: 00 32 0 55 2466 469paulderidder1948@gmail.com
Rechtvaardige Rechters

Rechtvaardige Rechters